Valkyrie

Pora zaczynać.

Ręką odnalazł klamkę. Nacisnął i delikatnie pchnął drzwi. Skrzypienie podrdzewiałych zawiasów trwało tylko moment. Jego oczom ukazało się bardzo słabo lecz ciepło oświetlone pomieszczenie. Światła padały na ściany od dołu, lekka czerwień przy podłodze przechodziła w pomarańcz by u szczytu ściany stać się nieprzeniknioną czernią. Pod ścianami poustawiane były stoły. Pomimo małej ilości światła i tak wyglądały na bardzo stare, drewno miało brudny, ciemny kolor. Blaty było widać na całej długości pomieszczenia, z każdej strony. Nawet jeden nie był wolny. Na każdym stały jakieś finezyjne kształty tylko z pozoru przypominające coś konkretnego. Stara maszyna do pisania, jakieś fiolki, zlewki, rurki, rożne rodzaje kluczy. Na ścianach obrazy i cztery okna z drewnianymi okiennicami, po jednej sztuce na każdej ze ścian. Za oknami gwiazdy. W miejscu sufitu przestrzeń i czerń.

Przybyłem. Jestem gotowy. - Specyfika tego miejsca pozwalała głosowi rozchodzić się w przestrzeni lub zamieniać nawet krzyk w cichy szept. Wszystko było tutaj względne i zależne od woli.

Jedna ze ścian się wydłużyła i na zwolnionym miejscu pojawiły się drzwi.
- Witaj, dawno cię tutaj nie było. Wiesz jaki jest mój obowiązek.
- Wiem.
- Dlatego też, pytam. Czy jesteś gotowy?
- Jestem.
- Zaczynajmy więc.

Przez świeżo powstałe drzwi wszedł mężczyzna w skórzanym płaszczu. Ciężkie buty stukały o podłogę. Niskim głosem powiedział:
- Miło cię znów tutaj widzieć. Zawsze dobrze jest wrócić do domu. Nawet gdy nie bardzo się wie dlaczego. Anioł powiedział mi, że Twoje życie się zmienia. Nie jest to nic nowego bo wszystko się zmienia, jednak podobno te zmiany burzą twój spokój.

-Sam wiesz jak to bywa w życiu – odpowiedziałem.
-Pamiętasz kim jestem? - zapytał przybysz.
-Byłeś częścią mnie. Mniemam, że to nie uległo zmianie. Ty jednak znacznie się zmieniłeś.
-Takim mnie stworzyłeś – odparł z uśmiechem unosząc jeden kącik ust.
-Pamiętałem cię jako przystojnego, dobrze zbudowanego faceta w golfie pod szyją. - Starałem się okazać sympatię.
-Jak widzisz tylko golf się zmienił – Jego twarz rozpromieniała.
-To brzmi trochę dziwnie, nie uważasz?
-Ja jestem tylko i aż tobą. Twoją imaginacją samego siebie. Częścią Ying i Yang, jedną z wielu składowych twojego Ki. Twojej Ścieżki Życia. Przejdźmy do konkretów, gdyż widzę, że tracisz koncentrację. Co cię trapi?
-Moje związki z ludźmi – odparłem szybko.
-Urodziłeś się jako jedna z tych osób, które nawiązują znajomości na całe życie. Dlatego też krótkie, przelotne znajomości nie są Twoją domeną. Nie zrealizujesz się w nich łatwo. Chyba, że taka będzie twoja wola. Pamiętaj jednak, że wszystko budzi reakcję i odzew wszechświata. Coś zyskasz ale może, acz nie musisz, coś stracić. Takie prawa.
-Nie umiem usiąść z pierwszą lepszą osobą i rozmawiać o pierwszej lepszej rzeczy. Znaczy umiem ale tylko przez moment a potem wszystko wraca do ciszy.

Starałem się uporządkować wszystkie myśli ale nie było to łatwe. Pomieszczenie w którym się znajdowałem dawało mi uczucie ciepła i schronienia, bezpieczeństwa i spokoju. Czułem jak wraca mi chęć do życia. Jak moje baterie się ładują. Po chwili znów podjąłem temat.
-Prosiłem kiedyś o osobę, która będzie szła razem ze mną na spotkanie przygód.
-Wszystkie twoje prośby zostaną spełnione jeśli Bóg tak zechce. A patrzy na Ciebie łaskawie bo chcesz zrozumieć.

Dźwięk tych słów pulsował w mojej głowie głębokim basem. Miłe uczucie. Mężczyzna kontynuował:
-Pamiętaj, że ja jestem twoją Odwagą, Siłą, Wytrwałością jestem też Agresją i Złością. To właśnie ze mną krzyczysz  gdy słyszysz huk silnika i zakrzywiasz czasoprzestrzeń otaczającego cię świata, gdy wstrzymujesz czas. Popatrz tam! - Ściana rozsunęła się i pojawiły się szerokie stalowe drzwi. Skinieniem ręki podniósł wrota do góry. Otworzył je. - To jest Twoje marzenie! - W odsłoniętym pomieszczeniu stał olbrzymi, lśniący chromem czarny krążownik na dwóch kółkach. - Valkyrie. Będzie twoja. Jeszcze nie teraz, ale obiecuję, że nie będziesz czekał tak długo jak na swój pierwszy sen. Wróćmy do tematu bo widzę, że znów mnie opuszczasz.

Istotnie czułem jak bym się rozpływał. Wszystko stawało się mgłą. Skoncentrowałem się na jego głosie i wróciłem do pomieszczenia.

- O jesteś – uśmiechnął się – Muszę przyznać, że nie dziwię się Twojej reakcji w ostatnich dniach. Anioł powiedział mi bym z tobą porozmawiał i ukoił twój niepokój.
-Masz cudowny głos. Wiesz? - Naprawdę byłem nim oczarowany.
-Takim mnie stworzyłeś. Chodź! Opowiem ci życie od świtu aż po blask! Wybory dokonane przez Ciebie sprawiły, że jest w tobie dużo z samotnika. Innymi słowy nie jesteś duszą towarzystwa, ale czuję, że bardzo byś chciał. Pamiętasz o co prosiłeś w szkole podstawowej?

Skinąłem głową, a on mówił dalej:

-Sami tworzymy swoją naturę jednak ciężko jest zmienić swoją osobowość w jednej chwili. Kochałeś ją, wiem o tym. Mówiłeś, że to magia cały ten koncert, noc, ludzie, muzyka. Tak bardzo starałeś się dopasować do niej, że wyszło zupełnie inaczej. W każdym momencie życia pamiętaj gdzie jest twoje miejsce – a jest ono tam gdzie chcesz być. Nie dziwie ci się, że nie lubisz być sam. Ciebie olewają to i ty olewaj. Walcz. Ja jestem twoim odzwierciedleniem walki. Wojownikiem, który krwawi i zabija dalej. Pamiętaj jednak o innych częściach składowych siebie. Pamiętasz tę blondynkę z którą ostatnio tutaj byłem? Ona jest Opiekunem, Namiętnością, Ukojeniem Ran. Ale się boi. Nie ma odwagi i potrzebuje mnie. A tym samym ty nas potrzebujesz. Bo ze mną ani z nią osobno nie będziesz mógł żyć spełniony. Twój Anioł. On jest Miłością i Przebaczeniem, tą wyższą formą Mądrości. On wskazuje Ci drogę. Patrz na niego często – Mężczyzna zwrócił niebieską głębię swoich oczu w moim kierunku -  bo zabłądzisz!
I na koniec pamiętaj: Gdy sobie nie radzisz, chciej by się udało. Gdy nie masz w sobie dość siły lub umiejętności zwiąż się z wartościową osobą, która Ci pomoże. Jeśli ta osoba cię zawiedzie. Nie słuchaj mnie! Słuchaj wtedy Anioła.

- Dziękuję

Mężczyzna uśmiechnął się a ja...

Obudziłem się.