Noworocznie

Uwielbiam sport. Uczy pokory.

Pokora, szacunek do własnego siebie, poświęconego czasu. Upadać by powstać. Najpierw chodzić by potem latać.

Tak naturalnie, gdy sprawia mi to przyjemność. Kiedyś mi powiedzieli, że to droga do osiągania kolejnych stopni swoich umietność jest najciekawsza a potem już nie jest tak ciekawie. Mylili się a ja znalazłem swoją odpowiedź - to kwestia motywacji. Radość pojawia się wtedy gdy coś przychodzi naturalnie, momentami można nawet powiedzieć, że staje się rutynowe. To jest najpiękniejsze. Tak właśnie wygląda osiąganie mistrzostwa. Walka z samym sobą zamienia się w przyjemność i to jest najlepszą nagrodą za cały trud.

200

Wiesz? Tęsknię do wiatru.

Tęsknię do Drogi. Tęsknię do zimnych stalowych skrzydeł. Tęsknie do zakrzywionej czasoprzestrzeni.

Tyle się dzieje, tyle się stało przez ostatnie kilka dni. Obserwuję. Nie do końca wiem gdzie dopłynę ale... płynę i uważnie przyglądam się zmianom oraz sytuacjom.


Jeden oddech by zmienić świat, jedno uderzenie skrzydeł motyla by zburzyć wszechświat.

to coś

Nadal to mam. To coś. Coś co przykuwa uwagę, spojrzenia. Lubię to. Pora się tym znowu trochę pobawić, trochę zwariować... Tak troszeczkę, odrobinę. Acidofilia.

Spokój

Ludzie, których najtrudniej kochać, najbardziej tego potrzebują.

Nakurwiaj szczęściem

Miło wiedzieć, że ludziom się układa.

Po tym poznaję ludzi bliskich i wartych uwagi - bo dzielą się swoim szczęściem.
Nie ma w tym nic złego ani dziwnego. Czemu nie dać trochę swojej radości komuś innemu? Przecież nic się nie straci.

Widzę, radość i szczęście jako płomień. Odpalasz od niego kolejny i kolejny i jeszcze jeden a Twój nie gaśnie. Gdy odpalisz świecę od świecy to palą się obie - to jest tak banalnie łatwe a tak wiele osób tego nie rozumie.

Gdy mówię o tym co mnie cieszy, wręcz podświadomie słyszę z tyłu swojej głowy "co on pierdoli, na bank tak nie myśli i się przechwala" - zazdrość, tak cholernie mocna emocja i tak strasznie słaba do odczuwania.

Wiesz gdzie to mam?

Płoń i rozpalaj innych ludzi, tańcz i baw się jakby jutra miało nie być - bo może się okazać, że nie dziś i nie jutro, nawet nie za dwadzieścia lat ale pewnego dnia faktycznie przyjdzie koniec.

Kiedyś.
Pewnego dnia.

Gdy nie będziesz miała i miał nic co da się posiąść na jeden krótki moment blasku znowu zobaczysz, że pamięta się chwile do których chcesz się uśmiechać. Bywało źle, gdy było trzeba upadać - to pozwalało powstawać silniejszym, mocniejszym, wiedzącym więcej i patrzącym dalej. Doceniaj to. To buduje ludzi.

Nie mów mi jak mam żyć - bo nie Ty będziesz za mnie umierać.


"Nie wiem jak Ty, jednak ja nie będę taki, jak Ty chcesz bym był. Nie będę zachowywał się tak jak Ty tego chcesz, nie będę mówił w sposób w jaki Ty chcesz bym mówił. Nie mów mi także, co mam robić ani co jest dla mnie dobre, nie masz o tym najmniejszego pojęcia.
Byłem, jestem i będę sobą, niezależnie czy Ci się to podoba, czy nie." - P. Rawski

Za nie jeden uśmiech

Kilka uśmiechniętych twarzy. Bo czemu by nie?

Coś dobrego, coś dla kogoś. Bez stresu. Tak od siebie, dla kogoś. Bez problemów.

Plus 10 do many.

Takie dni jak ten.

Gdy napierdalam ludziom prawdą prosto w twarz i nie patrzę czy opuchlizna zasłoni im oczy czy nawet jej nie zauważą.

Pora zmian.
Zmieniać.
Działać.

Szczerze, to przez moment się zawahałem czy jestem do tego zdolny. Czas zmian. Jak pięknie.

Inglish

"In this life, you don't have to prove nothin' to nobody but yourself. And after what you've gone through, if you haven't done that by now, it ain't gonna never happen"

nocą

"Z jakiej ty się bajki urwałeś?"

Pytania, pytania, znowu pytania.

Z tej. Z tamtej. Z tej, którą sam narysowałem.